π. ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΣΚΟΥ: Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

 

Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Πρωτ. Μιχαλ Βοσκοῦ

 

         «Οἴδαμεν τι οδν εἴδωλον ν κόσμῳ, κα τι οδες Θες τερος ε μ ες» (Α’ Κορ. η’ 4). χριστιανικ πίστη εναι πίστη στν να κα μοναδικὸ ληθιν Θεό. Ατν πο δημιούργησε ξ ἄκρας γάπης τν κόσμο κα τν νθρωπο κα ξ ἄκρας γάπης προνοε γι᾿ ατούς. Ατν πού, ταν νθρωπος γωϊστικ συμπεριφερόμενος πομακρύνθηκε π κοντά Του καὶ ὑπετάγη ἐξ ὑπαιτιότητός του στὴν ἁμαρτία, τὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, πέστειλε τὸν Μονογενή Του Υἱὸ στν κόσμο, γι ν παναφέρει τ πολωλς πρόβατο στὸν δρόμο τς σωτηρίας. Ατν πο κατέπεμψε π τος ποστόλους κατ τν μέρα τς Πεντηκοστς τ Πανάγιόν Του Πνεμα, γι ν᾿ ποτελέσει τὴν ψυχ τς χριστιανικς κκλησίας κα ν καταστήσει τος νθρώπους μετόχους το πολυτρωτικο ργου το Σωτρος Χριστο. δημιουργία το σύμπαντος κόσμου, ν Χριστῷ νακαίνιση, σωτηρία το νθρώπου κα το κόσμου μέσα στὴν ζω τς κκλησίας εναι ργο ποκλειστικ κα μόνο το Τριαδικο Θεο. Εναι ργο το Θεο Πατρς δι το Υο ν γίῳ Πνεύματι, πως τονίζουν ο κκλησιαστικο Πατέρες κα Διδάσκαλοι, φο νέργεια τν τριν Προσώπων τς γίας Τριάδος εναι κοινή.

       κτός, λοιπόν, π τν να κα μοναδικὸ ληθιν Θεό, τν Τριαδικ Θε τς χριστιανικς πίστεως, δν πάρχει κανένας λλος θεός. λοι ο λλοι «θεοὶ» τν νθρώπων εναι εἴδωλα, εναι δηλαδ ποκυήματα τς νθρωπίνης φαντασίας. Εναι, πως μς πενθυμίζει Ψαλμωδός, «ργα χειρν νθρώπων» (Ψαλμ. ρλδ’ 15), ψυχα, νεκρά. «Στόμα ἔχουσι καὶ οὐ λαλήσουσιν, ὀφθαλμοὺς ἔχουσι καὶ οὐκ ὄψονται, ὦτα ἔχουσι καὶ οὐκ ἐνωτισθήσονται» (Ψαλμ. ρλδ’ 16-17). π τ στιγμή, βεβαίως, πο νθρωπος πομακρύνθηκε μ τ δική του θέληση π τν κοινωνία του μ τν ληθιν Θεό, ταν φυσικ ν χάσει τν προσανατολισμό του κα ν ψάξει ν βρε ποκατάστατα τς λατρείας το ληθινο Θεο. ρχισε, λοιπόν, ν λατρεύει τν κτίση ντ το Κτίστου, τ δημιουργία ντ το Δημιουργο. ρχισε ν θεοποιε κα ν λατρεύει τ δημιουργήματα το Θεο, εἴτε ψυχα σαν ατ εἴτε μψυχα. λατρεία τν εδώλων γινε θρησκεία του. λόκληρος προχριστιανικς κόσμος, μ μοναδικ ξαίρεση τν κλεκτ λα το Θεο, τν σραηλιτικ λαό, στὸν βαθμ πο κα ατς δν παρασυρόταν π τος γειτονικούς του λαούς, πέκυψε στν πειρασμ τς εδωλολατρίας. λλ κα μετ τν νανθρώπηση το Υο κα Λόγου το Θεο κα τ σωτηριδες ργο του, ρχαία ελωλολατρία παρουσίασε σχυρς ντιστάσεις. Χρειάστηκε ν μαρτυρήσουν γι τὸν Σωτήρα Χριστ κατομμύρια μαρτύρων, γι ν καμφθον ο σχυρς ατς ντιστάσεις τς ρχαίας εδωλολατρίας.

         Τελικά, χριστιανικ πίστη θριάμβευσε κα μεγαλούργησε γι μι λόκληρη χιλιετία μέσα στς δομς τς λεγομένης Βυζαντινς Ατοκρατορίας, τς νατολικς Ρωμαϊκς Ατοκρατορίας. Χριστιανισμς διαδόθηκε στ πέρατα τς οκουμένης κα λαο λόκληροι γκατέλειψαν τ σκότος τς πλάνης κα πέστρεψαν στ φς το ησο Χριστο. μως, ρχέκακος διάβολος δν παψε ν ργάζεται μ λες του τς δυνάμεις γι τν πώλεια τν νθρώπων. Κατάφερε, λοιπόν, ν διασώσει τ λατρεία τν εδώλων νάμεσα στος νθρώπους μ ποικίλες λλες μορφές. Φθάσαμε τσι στς μέρες μας, ν ζομε σ μι ποχ κατ᾿ ξοχν εδωλολατρική.

     κτς π ρισμένους θαυμαστὲς τῆς προχριστιανικῆς Ἑλλάδος ποὺ δηλώνουν δωδεκαθεϊστές, κανένας δν πιστεύει πι στ δωδεκάθεο το λύμπου. κτς π τος παδος τν πολυθεϊστικν θρησκειν κα σους παρασύρθηκαν στν μεση λατρεία το σαταν, κανένας δν λατρεύει πι ξόανα κα γάλματα. μως, συντριπτικ πλειοψηφία τν νθρώπων τῆς ἐποχῆς μας βρίσκεται στ σκότος τς πλάνης κα λατρεύει «τ κτίσει παρ τν κτίσαντα». Τ εἴδωλα τς ποχς μας δν φέρουν τ νόματα τν ρχαίων θεν. Εναι ἴσως, μως, περισσότερα καὶ πιὸ ἐπικίνδυνα π τ εἴδωλα τς ρχαίας ποχς. Μπορε ν εναι διάβολος, τὰ ἔργα του κα ο μεθοδεες του, μπορε ν εναι ἴδιος αυτός μας, μπορε ν εναι τ διάφορα ναρκωτικ το σώματος κα τς ψυχς, μπορεῖ νὰ εἶναι οἱ διάφορες ἰδεολογίες (πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικὲς κ.ο.κ.), μπορε ν εναι οἱ ποικίλες σαρκικὲς ἡδονές, μόδα, τ ποδόσφαιρο, ο διάφορες σχιζοφρενικς «μουσικς» κφράσεις, μπορεῖ νὰ εἶναι τόσα καὶ τόσα ἄλλα. ,τιδήποτε γκλωβίζει τ σμα κα τὴν ψυχή μας στ πάθη κα τν μαρτία, ,τιδήποτε ποχτ γι μς πόλυτη σημασία, ἐμποδίζοντας τὸν να καὶ μοναδικὸ ληθιν Θε ν νεργήσει μέσα μας μὲ τὴν ἄκτιστη θεία χάρη Του, συνιστ γι μς ποδούλωση στν εδωλολατρία.

Εναι πραγματικ πορίας ξιο, τ πς τόσο προοδευμένος στ γνώση κα τ τεχνολογικ πιτεύγματα σημερινς νθρωπος, ποδεικνύεται τόσο εὐάλωτος στὶς πνευματικές του ἀντιστάσεις. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ θέλει νὰ εἶναι ἀληθινὸς Χριστιανὸς καλεται, ὅπως οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων, ν δώσει μάχη ζως καὶ θανάτου νάντια στ ποικίλα εἴδωλα τν καιρν μας. Ἂν δὲν δώσει αὐτὴν τὴ μάχη, θὰ εὑρεθεῖ σὲ χειρότερη θέση ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, ἄφοῦ «ὅσοι ἀνόμως ἥμαρτον, ἀνόμως καὶ ἀπολοῦνται· καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται» (Ρωμ. β’ 12). Ὅσοι, δηλαδή, ἁμάρτησαν χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, θὰ καταδικαστοῦν ὄχι μὲ κριτήριο τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι, ὅμως, ἁμάρτησαν γνωρίζοντας τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, θὰ δικαστοῦν μὲ κριτήριο αὐτὸν τὸν νόμο.

 

            (Δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ “Παράκληση. Τριμηνιαία Ἔκδοσιςερς Μητροπόλεως Λεμεσο, τεῦχος 102 (2019), σ. 13-14)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ

 

ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟΣ Ι.Μ. ΛΕΜΕΣΟΥ

 radio.jpg

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Copyright © AP.ANDREAS.LEMESOU 2014. All Rights Reserved.