π. ΜΙΧΑΗΛ ΒΟΣΚΟΥ: “ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΤΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ ΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΤΗΤΟΣ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ”

 

«Ελόγησον τόν στέφανον το νιαυτο

τς χρηστότητός σου, Κύριε»

 

Πρωτ. Μιχαήλ Βοσκοῦ

 

         λοι γνωρίζουμε τι πρώτη μέρα το τους, Πρωτοχρονιά, εναι πρώτη το μηνός ανουαρίου. Λίγοι μως γνωρίζουν τι πρώτη μέρα το κκλησιαστικο μας τους, κκλησιαστική Πρωτοχρονιά, εναι πρώτη το μηνός Σεπτεμβρίου, ρχή τς νδίκτου, πως ναφέρουν τά λειτουργικά βιβλία τς κκλησίας μας.

         λέξη νδικτιών ( ποία προέρχεται πό τή λατινική λέξη Indictio καί σημαίνει ρισμός διάγγελμα) δηλώνει διάταγμα τν Ρωμαίων ατοκρατόρων, βάσει το ποίου πεβάλλετο στούς πηκόους τους κατ᾿ τος πληρωμή γενικο φόρου γιά τή συντήρηση το ρωμαϊκο στρατο. Ατό τό διάταγμα νανεωνόταν κάθε δεκαπέντε χρόνια, γιατί τόσα χρόνια διαρκοσε στρατιωτική θητεία τν Ρωμαίων πολιτν. τσι καί ρίθμηση τν τν στήν ρχαία Ρώμη γινόταν πί τ βάσει το ριθμο τς νδικτινος, πού σήμαινε περίοδο δεκαπέντε τν (π.χ. δέκατο τος τς δεκάτης νδικτινος). Ο Πατριάρχες τς Κωνσταντινουπόλεως παρέλαβαν καί χρησιμοποιοσαν τή λέξη νδικτιών καί στά δικά τους θεσπίσματα καί γκυκλίους, χωρίς βέβαια νά ριθμον καί τήν κολουθία τν νδικτιώνων.

         μήνας Σεπτέμβριος εναι μήνας κατά τόν ποο, μετά τήν συγκομιδή τν καρπν, ρχίζει καί πάλι σπορά τς γς. τσι λογίζεται ς ρχή το νέου τους, το νέου νιαυτο. Κατά τήν πρώτη ατο το μηνός στήν κκλησία μας ψάλλεται κολουθία τς ρχς τς νδίκτου, πού εναι μιά μοναδικο κάλλους κολουθία. ορτάζοντας τήν κκλησιαστική Πρωτοχρονιά ζητομε πό τόν Δημιουργό τς κτίσεως, ποος θεσε “καιρούς καί χρόνους ν τ δί ξουσί”, νά ελογήσει “τόν στέφανον το νιαυτο τς χρηστότητός του”, νά φυλάττει ν ερήν τά πλήθη τν ρθοδόξων, νά καταβάλει τίς ποικίλες αρέσεις, νά μς χαρίζει καιρούς καρποφόρους, εκρασίαν έρων κα βροχάς γκαίρους.

         πάρχει μως κόμη να δεδομένο στήν κολουθία τς ρχς τς νδίκτου, πού τήν καθιστ πανηγυρικώτερη καί τς προσδίδει τόν χαρακτήρα Δεσποτικς ορτς. Σύμφωνα μέ τό Συναξάριο τς πρώτης το Σεπτεμβρίου, κατ᾿ ατήν τήν μέρα εσλθε Κύριός μας στή Συναγωγή τς πατρίδας Του τς Ναζαρέτ καί κανε τό πρτο Του κήρυγμα, στό ποο μίλησε γιά το σωτηριολογικό Του ργο. Το δόθηκε τό χειρόγραφο το Προφήτη σαΐα, πως μς διηγεται Εαγγελιστής Λουκς (Λουκ. 4,16 κ..), καί φο τό ξετύλιξε βρκε καί διάβασε τό σημεο που ταν γραμμένα τά λόγια: “Πνεμα Κυρίου π᾿ μέ, ο ενεκεν χρισέ με, εαγγελίσασθαι πτωχος πέσταλκέ με, άσασθαι τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν … κηρύξαι νιαυτόν Κυρίου δεκτόν”. στερα τύλιξε τό χειρόγραφο, τό δωσε στόν πηρέτη τς Συναγωγς καί ξήγησε στό συγκεντρωμένο πλθος τι προφητεία ατή βρκε τήν κπλήρωσή της στό πρόσωπό Του. “Σήμερον πεπλήρωται γραφή ατη ν τος σίν μν”.

*********

         ννοια το χρόνου πάντοτε σκοσε καί σκε στούς νθρώπους μιά διαίτερη γοητεία· ννοια το χρόνου βέβαια, πως ο νθρωποι το παρόντος κόσμου τν κατανοον, ς διαδοχή δηλαδή παρελθόντος, παρόντος καί μέλλοντος. Ατήν τή γοητεία τήν ζομε κάθε χρόνο ταν φεύγει παλιός χρόνος καί ρχεται νέος· τήν ζήσαμε δ κόμη ντονώτερα μέ τήν πρόσφατη λλαγή το αώνα καί τς χιλιετίας. Γιά μς τούς ρθοδόξους Χριστιανούς μως λλη εναι κκλησιαστική ννοια το χρόνου.

         Κατ᾿ ρχάς γιά μς τούς Χριστιανούς χρόνος δέν εναι μιά ννοια περφυσική, πως εναι γιά πολλούς νθρώπους, λλά εναι δημιούργημα το Θεο. Τριαδικός Θεός εναι ξω καί πάνω πό τόν χρόνο, γι᾿ ατό καί νομάζεται χρονος καί ΐδιος. Δημιούργησε δέ τόν χρόνο, ταν δημιουργοσε τν κόσμο. Πρίν πό τή δημιουργία το κόσμου δέν πάρχει χρόνος, γιατί πάρχει μόνο κτιστος καί δημιούργητος, χρονος καί ΐδιος Θεός. χρόνος εναι μιά κατηγορία το παρόντος κόσμου, πού χει ρχή, λλά θά χει καί τέλος, γιατί στήν αώνια Βασιλεία τν ορανν θά ξεπεραστε ννοια το χρόνου, πως κατανοεται πό τούς νθρώπους το παρόντος κόσμου.

Μετά τήν πτώση τν Πρωτοπλάστων χρόνος πηρετοσε τή φθορά καί τόν θάνατο, μέχρι τήν στιγμή πού εσλθε μέ τόν πιό ντυπωσιακό τρόπο στόν χρόνο χρονος Θεός, μέχρι τήν στιγμή πού τό αώνιο εσέβαλε στήν στορία το κόσμου. Πότε γινε ατή μεγάλη τομή στήν στορία το κόσμου; ταν Υός καί Λόγος το Θεο, τό δεύτερο πρόσωπο τς γίας Τριάδος κατεδέχθη νά γίνει νθρωπος, νά συλληφθε κ Πνεύματος γίου στή μήτρα τς Παρθένου Μαρίας καί νά γεννηθε μέσα στά δεδομένα το δικο μας κόσμου. κτοτε χρόνος παύει νά πηρετε πλέον τή φθορά καί τόν θάνατο, λλά μεταμορφώνεται μέσα στή ζωή το ζντος Σώματος το Χριστο, πού εναι κκλησία. Μέσα στή ζωή τς κκλησίας χρόνος δέν εναι πιά μιά σταθερή πορεία πό τό παρελθόν πρός τό μέλλον, λλά εναι να διαρκές παρόν, που συναντνται παρελθόν καί μέλλον. πως γιά τόν χρονο καί ΐδιο Θεό δέν πάρχει παρελθόν, παρόν καί μέλλον, γιατί “μία μέρα παρά Κυρί ς χίλια τη, καί χίλια τη ς μέρα μία” (Β’ Πέτρ. 3,8), τσι καί γιά τή ζωή τς κκλησίας δέν πάρχει παρελθόν, παρόν καί μέλλον, λλά μπορομε τόσο τ παρελθόν σο καί τό μέλλον νά τά ζήσουμε στό παρόν.

Τά γεγονότα το παρελθόντος εναι διαρκς παρόντα στή ζωή τς κκλησίας. Ατός δέ εναι καί λόγος πού ψάλλουμε «Σήμερον γεννται κ Παρθένου …» «Σήμερον κρεμμται πί ξύλου …», χι γιατί Χριστός ξαναγεννιέται ξανασταυρώνεται, λλά γιατί Γέννηση καί Σταύρωσή Του δέν εναι γεγονότα το παρελθόντος, λλά γεγονότα διαχρονικά, γεγονότα πού τά ζομε σήμερα πως τά ζησαν καί ο νθρωποι το τότε. Κατά τόν διο τρόπο καί τά γεγονότα το μέλλοντος εναι διαρκς παρόντα στή ζω τς κκλησίας. Μέσα στή ζωή τς κκλησίας καί κυρίως μέσα στή Θεία Λειτουργία ζομε τήν ναμενομένη αώνια Βασιλεία τν ορανν ς παροσα.

χρόνος εναι ντελς μεταμορφωμένος μέσα στή ζωή τς κκλησίας κι ατν τόν μεταμορφωμένο χρόνο, ατήν τήν πέρβαση το χρόνου ζον ο γιοι τς κκλησίας μας μέ τή χάρη το Θεο πού νοικε μέσα τους. Ατόν τόν μεταμορφωμένο χρόνο, ατήν τήν πέρβαση το χρόνου καλούμαστε κι μες νά ζήσουμε στήν προσωπική μας ζωή, γιά νά μπορέσουμε νά ζήσουμε, πως καί ο γιοί μας, τήν ναμενομένη αώνια Βασιλεία το Θεο δη πό ατήν τή ζωή.

 

         (Δημοσιεύθηκε στό περιοδικό “Παράκληση. Περιοδική Ἔκδοσηερς Μητροπόλεως Λεμεσο, τεῦχος 8 (2002), σ. 8-9) 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ

 

ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟΣ Ι.Μ. ΛΕΜΕΣΟΥ

 radio.jpg

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Copyright © AP.ANDREAS.LEMESOU 2014. All Rights Reserved.