ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ (ΛΕΜΕΣΟΥ)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

(τηλ. ναοῦ: 25331888, ἱστοσελίδα: http://apostolosandreaslemesou.com)

Κατὰ τὸν μήνα Φεβρουάριο θὰ ἔχουμε Θεῖες Λειτουργίες τὶς ἑξῆς ἡμέρες:

Τρίτη 1η Φεβρουαρίου : Προεόρτια τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου / Τοῦ Ἁγ. Μάρτυρος Τρύφωνος / Μετὰ τὴν Θ. Λειτουργία θὰ τελεστεῖ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ γιὰ τὸν νέο μήνα

Τὴν Τρίτη 1η Φεβρουαρίου μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου θὰ γίνει ὁμιλία.

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου : Τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου : Τῆς Ἁγ. Ἀγάθης / Τοῦ Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Θεοδόχου (ἐκ μεταθέσεως)

Κυριακὴ 6 Φεβρουαρίου : ΙΖ’ Ματθαίου / Τοῦ Ἁγ. Φωτίου Πατριάρχου Κων/πόλεως τοῦ Μεγάλου

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Παρθενίου Ἐπισκόπου Λαμψάκου

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου

Τὴν Τρίτη 8 Φεβρουαρίου στὶς 5:00 μ.μ. θὰ γίνει Παράκληση στὸν Ἅγ. Νικόλαο Πλανᾶ καὶ ἀκολούθως ὁμιλία.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους

Παρασκευὴ 11 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Ἱερομάρτυρος Βλασίου καὶ τῆς Ἁγ. Θεοδώρας τῆς Βασιλίσσης / Τοῦ  Ἁγ. Νεομάρτυρος Χρήστου τοῦ Κηπουροῦ (ἐκ μεταθέσεως)

Κυριακὴ 13 Φεβρουαρίου : IΣτ’ Λουκᾶ (Τελώνου καὶ Φαρισαίου)

Τρίτη 15 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Ἀνθίμου τοῦ ἐν Χίῳ

Τὴν Τρίτη 15 Φεβρουαρίου στὶς 5:00 μ.μ. θὰ γίνει Παράκληση στὴν Παναγία καὶ ἀκολούθως ὁμιλία.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος καὶ τοῦ Ἁγ. Αὐξιβίου Ἐπισκόπου Σόλων

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου : Τῆς Ἁγ. Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας

Κυριακὴ 20 Φεβρουαρίου : ΙΖ’ Λουκᾶ (Ἀσώτου)

Τὴν Τρίτη 22 Φεβρουαρίου μετὰ τὸν Ἑσπερινὸ τοῦ Ἁγ. Πολυκάρπου θὰ γίνει ὁμιλία.

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου : Τοῦ Ἁγ. Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου : Α’ καὶ Β’ Εὕρεσις τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου

Τὴν Παρασκευὴ 25 Φεβρουαρίου θὰ γίνεται μνημόνευση τῶν ὀνομάτων τῶν κεκοιμημένων στὸ Παρεκκλήσιο τοῦ Ναοῦ ἀπὸ τὴ 1:30 μ.μ. μέχρι τὶς 4:30 μ.μ., ποὺ θ᾿ ἀρχίσει ὁ Ἑσπερινὸς τῶν Ψυχῶν.

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου : Ψυχοσάββατο

Κυριακὴ 27 Φεβρουαρίου : Τῆς Ἀπόκρεω / Τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Κατουνακιώτου / Τῆς Ἁγ. Μαριάννης (ἐκ μεταθέσεως)

- Ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 4:30 μ.μ. καὶ ὁ Ὄρθρος στὶς 6:20 π.μ.

- Τὴν Τετάρτη 16 καὶ τὴν Παρασκευὴ 18 Φεβρουαρίου ἔχουμε κατάλυση εἰς πάντα, ἐπειδὴ εἶναι ἡ πρώτη ἑβδομάδα τοῦ Τριωδίου.

– Γέροντα, μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀγαπάη τὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν ἀγαπάη τοὺς ἀνθρώπους;

– Ὄχι, γιατί, ὅταν ἀγαπᾶς τὸν Θεό, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἀγαπᾶς τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ φέρνει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, διότι ὅποιος πλησιάζει στὸν Θεὸ εἶναι πλησίον ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅπως καὶ οἱ Ἅγιοι. Ἀλλὰ καὶ στὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν πλησίον κρύβεται ἡ μεγάλη ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεό.

Ὅταν δώση κανεὶς τὴν καρδιά του στὸν Θεό, ὅλα τὰ ἀγαπάει· ὄχι μόνον ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ τὰ πουλιὰ καὶ τὰ δένδρα, ἀκόμη καὶ τὰ φίδια. Τότε προσκυνάει μὲ εὐλάβεια ὄχι μόνον τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους ἀλλὰ καὶ τὶς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τοὺς ἀνθρώπους. Κι ὅλα τὰ δημιουργήματα, μεγάλα ἢ μικρά, πολύτιμα ἢ ἀσήμαντα πετραδάκια καὶ ξυλάκια, τὰ παίρνει μὲ εὐλάβεια καὶ τὰ ἀσπάζεται, σὰν εὐλογία ἀπὸ τὸν Δημιουργό του, ὅπως ἀσπάζεται κανεὶς ἕνα μικρὸ ἢ μεγάλο ἀντικείμενο ποὺ παίρνει εὐλογία ἀπὸ κάποιο σεβαστό του πρόσωπο.

– Γέροντα, πῶς φθάνει ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεό;

– Δύο περιπτώσεις ὑπάρχουν γιὰ νὰ μπορέση νὰ ἀνεβῆ κανεὶς ἐκεῖ ψηλὰ στὸν Θεὸ καὶ νὰ Τὸν «κάμψη» νὰ κατεβῆ καὶ νὰ μένη μαζί του. Ἡ πρώτη περίπτωση εἶναι ἡ εἰλικρινὴς μετάνοια καὶ ἀφορᾶ τοὺς πολὺ ἁμαρτωλούς. Ὅταν συναισθάνωνται τὶς μεγάλες τους πτώσεις καὶ ταπεινώνωνται πολύ, ὁ Θεὸς γιὰ τὴν μεγάλη τους αὐτὴ ταπείνωση τοὺς ἀγαπάει πολὺ καὶ τοὺς ὑψώνει μέχρι τοὺς Οὐρανούς. «Μεγάλη χαρὰ γίνεται στοὺς Οὐρανοὺς γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ μετανοεῖ», λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Τότε φυσικὰ καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀγαποῦν τὸν Θεὸ πολύ, διότι πολὺ χρέος τοὺς χάρισε. Ἡ δεύτερη περίπτωση εἶναι ἡ ἑξῆς: Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φυλαχθῆ καθαρὸς ἀπὸ θανάσιμες ἁμαρτίες, πρέπει νὰ εὐχαριστῆ τὸν Καλὸ Θεὸ ποὺ τὸν φύλαξε ἀπὸ μικρὸ παιδάκι καὶ δὲν λερώθηκε τὸ ἔνδυμα τῆς ψυχῆς του. Κι ἐσύ, ἂν δὲν σὲ ἐφύλαγε ἀπὸ μικρὴ ὁ Χριστὸς σὰν τὸ κλωσσοπούλι κάτω ἀπὸ τὰ φτερά Του, ἴσως νὰ ἤσουν σήμερα ἡ πιὸ ἁμαρτωλὴ τοῦ κόσμου. Γι᾿ αὐτὸ νὰ δοξολογῆς μέρα-νύχτα τὸν Καλὸ Θεὸ γιὰ τὴν μεγάλη Του αὐτὴ δωρεὰ καὶ νὰ ξεσπᾶς σὲ δάκρυα χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς Αὐτόν. Αὐτὰ τὰ δάκρυα ἔχουν τὴν ἴδια δύναμη – ἢ καὶ μεγαλύτερη – μὲ τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας καὶ τότε ὑψώνεται ὁ ἄνθρωπος στοὺς Οὐρανούς, φθάνει στὸν Θεὸ καὶ Τὸν δοξολογεῖ συνέχεια ὅπως οἱ Ἄγγελοι. Κι ἐνῶ ζῆ στὴν γῆ, εἶναι σὰν νὰ ζῆ στὸν Οὐρανό. Ὅλη ἡ ζωή του τότε εἶναι μία δοξολογία καὶ τὸν θάνατο τὸν περιμένει μὲ δοξολογία, γιατὶ σκέφτεται ὅτι θὰ πάη πιὰ κοντὰ στὸν Θεὸ μονίμως, ποὺ εἶναι ὁ προορισμός του. Τότε ξεσπάει στὴν πιὸ μεγάλη δοξολογία «Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς...».

(Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι E': Πάθη καὶ ἀρετές, Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον “Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος”, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 2006, σ. 200-201)